Jack $hirak: “We hebben de Popprijs eerlijk verdiend. Al is Kensington ook echt dik.”

Middenin de winter spraken we af op een terras met Julien Willemsen, de superproducer die het jaar 2015 is zijn zak kan steken. Met miljoenen views op YouTube, een superhit die vier weken op nummer 1 stond in de single top 100 en een Gouden Plaat aan de muur, kunnen we stellen dat Jack $hirak, zoals zijn producernaam luidt, een bijzonder succesvol jaar heeft gehad. De hoogste tijd dus om even een babbeltje te maken. We gingen langs in Rotterdam voor een drankje.

Afgelopen weekend won Jack $hirak met New Wave de Popprijs 2015. Tegen alle verwachtingen in ging de nieuwe generatie er vandoor met de prijs die de helft van de jongens niet eens kende. “Het is wel grappig. Heel veel ouderen kenden ons niet en een aantal van die boys kende de popprijs niet. Zo zie je maar.” Tijdens de uitreiking van de Popprijs, op het jaarlijkse Eurosonic Noorderslag festival, was het angstvallig stil toen bekend werd gemaakt dat New Wave winnaar was. Verbazing alom, want wie zijn deze jongens en waarom winnen zij deze prijs? Niet alleen de zaal, maar heel twitterend Nederland reageerde vol ongeloof en was op z’n zachtst gezegd niet blij met de winnaar. De jury moest zich zelfs publiekelijk verantwoorden voor haar keuze. Velen vergaten echter dat het aantal views en streams in deze tijd ook zeker meetelt. Is het erg? Dat ouders de muziek van hun kinderen niet kennen? Met al die views kan je er bijna niet omheen. “Het zegt ook veel over Nederland, dat mensen gewoon echt niet weten wie wij zijn. Want al die jonge jongens zijn nu gewoon wel wat de Nederlandse muziek inhoudt. Ik vind het een beetje jammer dat ze ons niet kennen, maar ergens vind ik het ook lauw. Ik ben er cool mee, er is nu meer commotie en we hebben serieus niets fout gedaan. We hebben het eerlijk verdiend. Alhoewel, Kensington ook echt dik is.” De tip die hij aan de oudere mensen meegeeft is simpel: “Gewoon de YouTube-app downloaden en een beetje rondkijken.” Maar de Popprijs is niet alles wat we met Julien te bespreken hebben. Er is nog zoveel meer…

Jaques Chirac
Na het bestellen van een spa rood en een ice tea, licht de half Franse Julien een tipje van de sluiter op over zijn Franse opvoeding. “Omdat mijn moeder Frans was, werd ik thuis Franstalig opgevoed. Ik denk eigenlijk niet dat het veel verschilt van de Nederlandse opvoeding. Ik kreeg niet vaak boterhammen te eten, ik at vaker warm.” Opvallend is ook de naam van de jonge producer, Jack $hirak, doet denken aan de Franse oud-politicus Jaques Chirac, die voornamelijk extreemrechts handelde. Chirac is onder andere burgemeester van Parijs en twaalf jaar President van Frankrijk geweest. Julien is overigens geen voorstander van de oud-politicus. “Daarom heb ik ook de $ en de K veranderd in mijn naam. Puur om mij te distantiëren.” Hij legde de link met de oud-politicus omdat hij veel naar Chiraq luisterde. Daarmee doelt hij op drill-muziek uit Chicago. “Ik wil helemaal niet gelinkt worden aan hem. Ik luisterde veel chiraq en maakte dat soort beats. Nu maak ik niet alleen Chiraq meer en ik kom daar ook niet vandaan. Ik had er ook niet over nagedacht, van wat nou als het iets wordt.” Julien is al snel overgestapt naar het maken van meer genres. Het komt door de mensen die hij heeft leren kennen die ook muziek maken. “Als je muziek maakt, ga je ook anders naar muziek luisteren. Als ik dan bepaalde platen hoor dan denk ik: wow, dit is echt goed. Dan ga ik het zelf ook proberen en kom ik erachter wat voor trucjes ze gebruiken. Op een gegeven moment ken je zoveel trucjes dat je ook je eigen trucjes kan bedenken. En ook omdat Boaz altijd zei ‘kom mee’ en dan produceerde ik ook mee aan zijn dingen. Hij maakte in het begin ook hele andere muziek dan dat ik dat deed.”

Klassiek piano
Dat Julien te werk kan gaan met bijna alle muziekgenres is misschien ook niet zo’n verrassing. Hij begon op zijn zesde aan klassiek piano en was na twee maanden al beter dan zijn vader. Hij speelde zes jaar klassiek piano. "Ik moest dezelfde dingen spelen als wat mijn vader speelde. Toen het mij wel lukte en hem niet is hij ermee gestopt. Hij heeft wel echt honderden cd’s en luistert veel muziek.” Het is ook de directe aanleiding waarom Julien ging studeren aan een popschool. “Als je 13/14 bent en je bent aan het blowen met je matties en je zegt ‘ey, boys ik moet naar pianoles’ dat is niet echt heel stoer of zo. Dus mijn vader zocht een school voor mij en dat werd de popschool in Ommoord. Daar ging ik gewoon loops onder elkaar plakken. Ik heb ook lang piano gespeeld, dus ben best wel muzikaal. Ik wist al veel van akkoorden en melodieën enzovoorts. Thuis downloadde ik een programma en toen ging ik thuis gewoon de hele tijd beats maken. Zo is het een beetje begonnen. Op een gegeven moment heb ik heel veel bij Boaz gezeten en een jaar meegekeken met wat hij deed. Ik heb heel veel van hem geleerd.”

School
Het afronden van de popschool in Ommoord heeft Julien niet gedaan. Het vwo waar hij daarvoor zat heeft hij ook niet afgemaakt. De twee scholen waar de producer erna op gezeten heeft, de popacademie van Zadkine en Albeda muziekschool heeft hij ook niet afgemaakt. “Ik ben gewoon niet gemaakt voor school of zo. Ik heb moeite met vroeg opstaan, dat is echt niet mijn ding. Niet om die scholen verder zwart te maken, maar ik leerde er voor mijn gevoel ook niets.” Julien ging met tegenzin naar school en doet, zoals we dat allemaal weleens hebben, niet iets waar hij geen zin in heeft. “Uiteindelijk moet je dat altijd wel doen. Ik moet nu ook liedjes afmixen en bepaalde deadlines halen, daar heb ik ook geen zin in. Misschien heb ik ooit iemand die dat allemaal voor mij doet en hoef ik alleen nog de muziek te maken.” Ondanks dat zijn vader hem steunde in zijn keuzes, maakte hij zich ook zorgen. “Ik had in die tijd ook veel shit aan mijn hoofd. Mijn moeder overleed toen ook, het was daarom ook wel een beetje begrijpelijk. Hij maakt zich nu natuurlijk geen zorgen meer.”

Het klinkt nu allemaal alsof de producer gedrevenheid mist, maar niets is minder waar. In februari zat hij met vrienden en collega’s uit het vak in een huis in Schiermonnikoog. Het was de week waarin New Wave werd gemaakt. Julien was de hele dag aan het werk en sliep altijd pas als één van de laatsten. “Ik vind het gewoon leuk om te doen en dan gaat de tijd ook heel snel. Ik verveel mij ook best snel en met muziek heb ik dat totaal niet. Ik slaap sowieso nooit vroeg. Als ik niet aan muziek werk dan ben ik wel in een club aan het luisteren.” Is het voor een producer van dit kaliber nog wel mogelijk om normaal naar muziek te luisteren in een club? Zelf zegt hij van wel, maar dan op een andere manier. “Het is al bijna zo erg dat ik op een begrafenis muziek ga analyseren. Dan denk ik: oh, dat is wel een goeie kick. Ik kan wel gewoon van muziek genieten, maar dan alleen dat wat ik ontzettend goed vind. Of gewoon domme muziek. Iets wat niet goed geproduceerd is, maar dat hoeft dan ook helemaal niet. Een soort Chief Keef. Dan hoef ik niet na te denken als ik luister. Hij rapt gewoon ‘I shoot you’ en dan hoor je een zware bas en kogelgeluiden en dan is het al goed.”

YouTube views
En terwijl de avond valt, de spits bijna voorbij is en de tram achter ons nog een ronde maakt is het de hoogste tijd om even terug te blikken op het grootste succesverhaal van 2015. Een groep jonge rappers op een eiland. De rest is geschiedenis. We zijn niet alleen een jaar, maar ook miljoenen plays verder. De track waar het minst van verwacht werd is de grootste ooit geworden. Kamervragen. Boze ouders en eindeloze discussie over de controversiële tekst. Maar ‘Drank & Drugs’ is niet de enige track met miljoenen plays. Jack $hirak is met zijn producties voor New Wave verantwoordelijk voor bijna 70 miljoen YouTubeviews. Daarmee legt hij niet alleen de lat voor zichzelf hoger maar ook de druk om constant te blijven scoren. “Ik probeer mij daar heel erg van af te zetten. De track ‘haasten’ van Nega pakt geen miljoenenviews maar dan probeer ik het wel op een manier te bekijken van oké; het is Nega, die heeft lang geen muziek uitgebracht en hij heeft geen YouTube-kids als publiek. Hetzelfde geldt voor Ali B. Je moet een beetje kijken naar wie het is. 250 duizend views in twee weken vind ik voor Ali best wel een dingetje. Hij moet het ook weer opbouwen en het doet wel wat. Het komt op de radio bij Giel, we waren bij RTL Late Night en het kwam langs bij RTL Boulevard. Dus mensen kennen het wel. Maar ook, als je mij vraagt welke drie tracks de meeste impact hebben gehad in mijn leven dan staat ‘Dat doen we niet meer’ van Murda op nummer twee of drie, maar die heeft zeker geen miljoenen views.”

Samenwerkingen
“Murda en ik hebben vroeger zo vaak discussies gehad” vertelt Julien als we hem vragen over zijn samenwerkingen. “Dan wilde hij iets met een warme soul sample en dan zei ik: ‘nee, dat is stoffig, je moet gewoon op Chicagobeats rappen’. En nu is het andersom. Laatst zei ik: ‘laten we echt iets hiphop maken’ en toen wilde hij weer trap maken.” De samenwerking met met Murda voor zijn EP ‘Goeie Dingen’ was één van de belangrijkste van zijn leven. “Door zijn EP ben ik echt serieus gaan werken aan muziek. Ik ging echt afspraken maken en elke dag werken. Ook met tegenzin.” Zijn opvallendste samenwerking van dit jaar was die met Ali B. Een artiest van wie we bijna geloofden dat hij geen muziek meer zou uitbrengen, roept 10 jaar na zijn laatste album de hulp in van Jack $hirak. Het werken met Ali, Murda of Ronnie is niet per se verschillend. “Ali wil een nieuwe sound dus hij vraagt mij niet om te produceren wat hij al heeft gemaakt, anders zou hij hetzelfde blijven doen. Sowieso als je mij checkt dan moet je niet verwachten dat ik ga doen wat jij wilt, maar dan moet je mij checken om mij.” De samenwerking met Ali is terechtgekomen door middel van een belletje. “De vrouw van Ali belde mij met de vraag of zij mijn management konden doen en of ik Ali’s album kon produceren. We zijn toen naar Valencia gevlogen met Brownie Dutch, Fit en Ronnie Flex. Dat was heel leuk.”

Naast de samenwerking met zijn vrienden zoals Def Major en Mafe werkt hij ook nog samen met de 17-jarige Naaz aan haar aankomende EP. Het grote publiek zal haar kennen van Holland’s Got Talent of van het nieuwe Yellow Claw album waar zij twee keer op staat. “Ze is heel muzikaal. Ze schrijft ook op een aparte manier, dat ben ik ook niet gewend. Dan vraagt ze of ik de muziek even uit kan doen en dan gaat ze weg. Ze komt terug met een lap tekst en dat neemt ze in een keer goed op. Ik ben echt onder de indruk van haar.”

Als het gaat om mensen met wie hij ooit nog zou willen samenwerken zoekt hij het op in het buitenland. Hij heeft echter wel respect voor Nederlandse producers zoals Reverse en Giorgio Tuinfort. “Zij hebben heel veel bereikt, maar ik denk qua sound en technische dingen kijk ik gewoon echt naar Boaz, want daarmee vind ik hem gewoon de beste.” Verder vindt hij op dit moment Skrillex de beste producer van de wereld. “Ik hou niet eens van Dubstep, maar alles wat hij produceert zit zo goed in elkaar. Zijn sound is heel krachtig. Ook wat hij met Justin Bieber heeft gedaan, dat is gewoon echt te lauw. Verder zou ik nog met Drake willen werken. En ja, ook met Justin Bieber. Kygo vind ik trouwens ook heel goed, alles wat hij produceert is hitgevoelig.”

Ronnie Flex
De Zadkine bij Hofplein in Rotterdam is de plek waar Ronnie en de producer elkaar zijn tegengekomen. Ook Cartiez en Kid de Blitz zaten daar op school. “Ik haatte Ronnie vroeger gewoon uit principe, omdat hij anders was dan de rest. We gingen gewoon een keer op schoolkamp en ik zei tegen Amerildo de Krijger, die ook daar op school zat, dat ik Ronnie een gare guy vond. Ik kon ook niet onderbouwen waarom ik dat vond, maar hij droeg roze kleding, skinny jeans, Uggs en Pokémon dingen aan zijn broek. Toen ben ik een keer met hem gaan chillen en zijn we hele goede vrienden geworden. Dat heeft mij ook laten inzien dat onder een viaduct hangen en blowen helemaal niet zo stoer is als dat het lijkt. Ik ben sindsdien heel erg veranderd.”

“Alles wat ik doe is tof”, zegt Julien sarcastisch als we hem vragen of het moeilijk is kritiek te accepteren van zijn vrienden. Want dat zijn de mensen met wie hij het meest samenwerkt. “Soms hebben we meningsverschillen. Maar als Ronnie zegt dat hij iets niet tof vindt dan vertrouw ik hem blindelings. Zo hebben we het altijd gedaan en ik respecteer de mening van mijn vrienden meer dan van wie dan ook. Ik bedoel als jouw vrienden het niet tof vinden, dan vindt niemand het tof, denk ik.” De vriendschap die hij heeft met de jongens waarmee hij samenwerkt is voor Julien dan ook de belangrijkste. “Ik was die stoere jonge die altijd in trainingspak en nektasje liep. Ik was ook altijd stoned. Zij hebben mij een hele andere kijk op het leven gegeven. Als ik Lefensmannen nooit had gekend had ik nooit de muziek gemaakt die ik nu maak. Misschien maakte ik dan nog steeds beats in mijn kamer.”

En dan is het ook nog wachten op het album dat hij gemaakt heeft met Lil Kleine. Er is geen officiële datum voor de release van Wop, zoals het album gaat heten. “We hebben niet geprobeerd een soort Drank en Drugs 2 te maken. Het klinkt wel als een soort Drank & Drugs afterparty.”

Hits
“Producties zijn nu belangrijker dan vroeger in hiphop. Vroeger ging het over hoe goed de rapper is en wat hij zegt en hoe zijn flow is. Ik denk dat dat steeds minder belangrijk wordt. Bij een liedje als Drank & Drugs denk ik dat de productie wel heel belangrijk is, maar ook de tekst, die laat een indruk achter. Je hebt ook mensen die zeggen dat ze de tekst niet voelen, maar de beat wel. Of andersom. Mensen hebben heel erg een mening over de beat tegenwoordig,” vertelt Julien als we het hebben over het belang van een producer. Maar ook als we hem vragen naar de spotlight. Of de aandacht die Ronnie en Lil Kleine veel meer krijgen dan hij. “Ik vind dat helemaal niet erg. Ik krijg aandacht van de mensen van wie het belangrijk is. Voor de rest wil ik mij bezighouden met muziek. Ik krijg ook wel redelijk genoeg aandacht, maar ik hoef niet elke minuut te stoppen op straat. Dat vind ik ook niet erg.” Als we hem vragen naar zijn verantwoordelijkheid voor de hit van Drank & Drugs stelt Julien zich bescheiden op. “Zonder Kleine was het niet zo’n succes geweest. Maar zonder Ronnie was het ook niet gelukt. En zonder mij denk ik ook niet. Het is een combinatie van.”

Zijn nuchterheid over alle hitjes die hij in een jaar tijd op zijn naam heeft staan siert hem. “Het is niet zo dat als de teller op 10 miljoen springt dat er dan opeens confetti rondvliegt en er allemaal fotografen voor de deur staan. Je wordt nog steeds hetzelfde wakker. Het is wel leuk maar dat duurt misschien een half uurtje. Ik heb dat met alles in life. Als ik een emotie moet voelen dan moet ik mezelf echt confronteren. Dan moet ik die plaat pakken en ernaar kijken van oké, ik heb een nummer 1 hit.” Die nuchterheid komt ook naar voren als we hem vragen naar zijn Gouden Plaat voor New Wave. “Die hangt in de woonkamer, maar dat heeft mijn vader gedaan. Anders lag hij waarschijnlijk op de grond, net als de rest van mijn spullen.”

“Ik las ooit een theorie dat je je doel in je leven, zeker als je muziek maakt, nooit gaat bereiken.” zegt Julien. We vragen of hij satisfied is. Dat is hij nooit en hij vindt het behoorlijk kut. “Toen ik net 14 was, was mijn doel om muziek te maken met ‘een rapper’. Daarna wilde ik dat doen met een ‘bekende rapper’. Daarna wilde ik een nummer 1 hit. Nu wil ik met Justin Bieber samenwerken. Je hebt altijd een andere goal en die ga je niet altijd kunnen behalen. Dat vind ik op zich niet zo erg, dan blijf je namelijk wel gedreven. Ik scrollde laatst, bijvoorbeeld, terug op mijn Instagram en toen zag ik een foto van mij en Lil’Kleine en als caption had ik eronder geschreven dat we de Top 40 zouden veroveren afgelopen jaar. Dat vond ik wel gek.”

Geschreven door Charisa Chotoe | Foto's door Daan Zahradnik