Cho: "Ik heb een paar keer moeten huilen op de dag van de release"
jul 12 2019, 17:48 • Nieuws
“Dit is geen Knock Knock 4, dit is Since ‘93”. Zo opent Cho opent zijn nieuwe album Since ‘93, door afstand te doen van de Knock Knock serie waarmee hij veel van zijn bekendheid vergaarde. Tussen de release van Knock Knock 3 en zijn recente album zijn maar liefst drie jaar verstreken. En dat is veel te lang als je het vraagt aan fans van Cho’s explosieve flowswitches, scherpe bars en charismatische delivery. We spraken de 26-jarige rapper uit de Bijlmer over het nieuwe project, waarom het zo lang duurde en hoe hij nu in het leven staat.
Reset
“Het was een resetperiode. Ik had dat nodig, om een stap terug te doen en gewoon effe mens te zijn. Als ik echt heel eerlijk moet zijn: ik stapte op gegeven moment in een soort snelle spaceshuttle. Dit begon in 2015, na het succes van Misschien Wel He. Ik was een nigga met een droom en ambities om de game kapot te maken en opeens deed ik het. Ik leefde die shit en ik moest er effe van bijkomen, vooral omdat ik nu ook vader ben. Ik doe dit met passie, maar ik moest even beseffen dat er ook andere dingen zijn.”
“Het was een resetperiode. Ik had dat nodig, om een stap terug te doen en gewoon effe mens te zijn. Als ik echt heel eerlijk moet zijn: ik stapte op gegeven moment in een soort snelle spaceshuttle. Dit begon in 2015, na het succes van Misschien Wel He. Ik was een nigga met een droom en ambities om de game kapot te maken en opeens deed ik het. Ik leefde die shit en ik moest er effe van bijkomen, vooral omdat ik nu ook vader ben. Ik doe dit met passie, maar ik moest even beseffen dat er ook andere dingen zijn.”
Het vaderschap balanceren met het artiestenleven is geen gemakkelijke taak; denk aan de hectiek van shows, lange nachten in de studio en aandacht van fans op straat. Door deze drukke lifestyle belandde Cho uiteindelijk in een sleur, wat voor creativiteit funest kan zijn: “Ik begon het een stuk minder leuk te vinden, dat succes. Ik werd getrokken door andere dingen: de zorg voor mijn dochter, ruzie met mijn vriendin en met m’n oudere broer, familieshit, vrienden. Mensen konden me niet meer bereiken en kregen ’t gevoel dat ik egoïstisch was. Ik begon ’t ook wel te merken bij shows; het werd een automatisme. Alles ging op de automatische piloot en de leukheid ging eraf.”
Waar blijft je tape?
“Waar blijft je tape dan? Wanneer ga je weer droppen?” Vragen waarmee elke succesvolle artiest bijna dagelijks heeft te dealen. Gedurende Cho’s resetperiode werd de vraag naar nieuwe tunes steeds hoger en dat zorgde ervoor dat de rapper zich begon te ergeren aan het onbegrip over zijn radiostilte: “Ik weet dat dit dieper gaat dan muziek. Het is eigenlijk bijzonder dat mensen, niet om stoer te doen, na 3 jaar nog steeds op een album zitten te wachten. Ik weet ook dat de verwachting hoog is; de één noemt me underrated, de ander noemt me goat, legend of whatever. Er zijn wel echt mensen die deze shit nodig hebben en niet voor niets boos op me zijn. Een tijdje had ik daar wel moeite mee, dat ik zoiets had van: ‘Ik ben ook gewoon een mens. Hoezo begrijpen jullie ’t niet?’ Die love wekte toen irritaties op, wat eigenlijk niet eens nodig was. Het is gewoon logisch, net zoals hoe ik een album van Kendrick of Drake verwacht elk jaar. Het zou pas dying zijn als niemand naar je album zou vragen.”
“Waar blijft je tape dan? Wanneer ga je weer droppen?” Vragen waarmee elke succesvolle artiest bijna dagelijks heeft te dealen. Gedurende Cho’s resetperiode werd de vraag naar nieuwe tunes steeds hoger en dat zorgde ervoor dat de rapper zich begon te ergeren aan het onbegrip over zijn radiostilte: “Ik weet dat dit dieper gaat dan muziek. Het is eigenlijk bijzonder dat mensen, niet om stoer te doen, na 3 jaar nog steeds op een album zitten te wachten. Ik weet ook dat de verwachting hoog is; de één noemt me underrated, de ander noemt me goat, legend of whatever. Er zijn wel echt mensen die deze shit nodig hebben en niet voor niets boos op me zijn. Een tijdje had ik daar wel moeite mee, dat ik zoiets had van: ‘Ik ben ook gewoon een mens. Hoezo begrijpen jullie ’t niet?’ Die love wekte toen irritaties op, wat eigenlijk niet eens nodig was. Het is gewoon logisch, net zoals hoe ik een album van Kendrick of Drake verwacht elk jaar. Het zou pas dying zijn als niemand naar je album zou vragen.”
Knock Knock vs. Since '93
Cho’s Knock Knock serie begon in 2012, toen hij een tape vol remixes van bekende tracks (met een paar originele tracks ertussen) gratis ter download aanbood. Toen hij het vervolg op deze tape uitbracht in 2013, koos hij opnieuw voor een gratis download, maar dit keer enkel originele tracks, een gratis album noemt hij het zelf. Deze stijgende lijn zette hij voort op Knock Knock 3 in 2016. Via streamingdiensten liet hij de plaat los, waarop hij in 21 tracks een showcase gaf van zijn diverse stijlen.
Cho’s Knock Knock serie begon in 2012, toen hij een tape vol remixes van bekende tracks (met een paar originele tracks ertussen) gratis ter download aanbood. Toen hij het vervolg op deze tape uitbracht in 2013, koos hij opnieuw voor een gratis download, maar dit keer enkel originele tracks, een gratis album noemt hij het zelf. Deze stijgende lijn zette hij voort op Knock Knock 3 in 2016. Via streamingdiensten liet hij de plaat los, waarop hij in 21 tracks een showcase gaf van zijn diverse stijlen.
Zijn nieuwe plaat, Since ‘93 heeft zijn naam te danken aan Cho’s geboortejaar 1993. “Veel mensen denken dat ik 30 ben, een beetje Adje-achtig al of zo. Ik doe ook niet mee met veel jonge projecten, maar dan sta ik wel op een Straight Outta Damsco. Ik hoor vaak dat mensen schrikken als ik zeg dat ik van ’93 ben.” Op de cover zien we Cho’s gezicht in twee helften; de linkerhelft is een recente foto, en de rechterhelft is een foto van Cho als kind. Een metafoor voor zijn groei als mens en artiest.
Die groei zorgt er ook voor dat Since '93 een hele andere vibe heeft dan Knock Knock 3. Zo was zijn laatste project meer een verzameling tracks, terwijl Since '93 meer een verhaal vertelt. "Het is wel een mengelmoes, maar is meer een verhaal dan Knock Knock," zegt Cho over het album. "Ik heb nog meer naar mezelf geluisterd. Iedereen zei tegen me wat ik moest maken, maar om het weer leuk te maken moest ik gewoon naar mezelf luisteren. Je hoort ook duidelijk wanneer iets gewoon een leuk liedje is en wanneer het realiteit is. Held is eigenlijk te persoonlijk, of een nummer als Unfair."
Unfair
Op track 14, Unfair, vertelt Cho over het overlijden van zijn goede vriend Delano, die tijdens de creatie van het album vol in het leven stond: “Je zei m’n album klinkt te eng, maar voor ’t uitkwam was je uit”. Delano gaf Cho vaak feedback over zijn muziek, maar leefde helaas niet lang genoeg om de albumrelease mee te maken: “Die track was heel leip omdat in de tijd dat ik niks uitbracht, er genoeg day ones zijn geweest die al een paar pokoes hadden gehoord. Delano begon net fan te worden van Idje, dus ik liet hem Zag Je Staan en Fluit horen. Hij liet me vaak weten: ‘Dit album is hard. Deze tune moet uitkomen.’ Dus om op hetzelfde album te rappen dat hij er niet meer is, was heel moeilijk. Ik heb een paar keer moeten huilen op de dag van de release. Toen ik het in z’n geheel hoorde, dacht ik: ‘Life is echt unfair man.’ Natuurlijk, de realiteit is dat mensen doodgaan, maar dit was gewoon een beetje te onverwachts. RIP Dela, alleen maar love. Het is wat het is.”
Op track 14, Unfair, vertelt Cho over het overlijden van zijn goede vriend Delano, die tijdens de creatie van het album vol in het leven stond: “Je zei m’n album klinkt te eng, maar voor ’t uitkwam was je uit”. Delano gaf Cho vaak feedback over zijn muziek, maar leefde helaas niet lang genoeg om de albumrelease mee te maken: “Die track was heel leip omdat in de tijd dat ik niks uitbracht, er genoeg day ones zijn geweest die al een paar pokoes hadden gehoord. Delano begon net fan te worden van Idje, dus ik liet hem Zag Je Staan en Fluit horen. Hij liet me vaak weten: ‘Dit album is hard. Deze tune moet uitkomen.’ Dus om op hetzelfde album te rappen dat hij er niet meer is, was heel moeilijk. Ik heb een paar keer moeten huilen op de dag van de release. Toen ik het in z’n geheel hoorde, dacht ik: ‘Life is echt unfair man.’ Natuurlijk, de realiteit is dat mensen doodgaan, maar dit was gewoon een beetje te onverwachts. RIP Dela, alleen maar love. Het is wat het is.”
Zag Je Staan is één van die leuke liedjes waar de rapper het eerder over had. Op een laidback gitaarrifje over zomerse chords verzorgt Idaly een catchy hook, terwijl Cho in zijn verses rapt over prille liefde. De oudere luisteraar zal het refrein direct herkennen en misschien zelfs in zijn hoofd afmaken. De track is geïnspireerd door de klassieke Straatremix-track In De Club van Brace en Baas B. "Brace heeft het nummer gehoord en in eerste instantie zou hij zelfs wat doen op de track. Dat ging niet meer door, maar de track heette wel eerst D-Men. Zoals Drake ooit Wu-Tang Forever uitbracht; een soort ode."
Spanker
Daarnaast werkt Cho nauw samen met producer Spanker. Spanker nam een groot aantal van de producties op Cho’s projecten voor zijn rekening. “Soms is ’t gewoon heel goed luisteren naar wat iemand als Spanker te zeggen heeft. Hij weet heel goed wat vandaag de dag werkt, omdat ie zelf gewoon wekelijks Nederlandse hits eruit knalt. Een tijdje had ik het gevoel dat we elkaar misschien effe kwijt waren, vooral omdat ik een nieuw ding wilde zoeken terwijl hij met z’n mind in een hele andere hitwereld was. We moesten gewoon weer effe met elkaar zijn, effe chillen en vanuit daar kunnen we groeien. Ik dacht ‘fuck de game’, maar hij kan niet zo denken. Hij was effe viraal aan ’t gaan natuurlijk. Nu zijn we gewoon weer aan het appen over nieuwe shit, nieuwe sounds. Ik heb morgen een sessie met die man, praten over het nieuwe album. Ik kan niet al te veel verklappen, maar we zijn gewoon weer lekker actief zoals ’t was.
Daarnaast werkt Cho nauw samen met producer Spanker. Spanker nam een groot aantal van de producties op Cho’s projecten voor zijn rekening. “Soms is ’t gewoon heel goed luisteren naar wat iemand als Spanker te zeggen heeft. Hij weet heel goed wat vandaag de dag werkt, omdat ie zelf gewoon wekelijks Nederlandse hits eruit knalt. Een tijdje had ik het gevoel dat we elkaar misschien effe kwijt waren, vooral omdat ik een nieuw ding wilde zoeken terwijl hij met z’n mind in een hele andere hitwereld was. We moesten gewoon weer effe met elkaar zijn, effe chillen en vanuit daar kunnen we groeien. Ik dacht ‘fuck de game’, maar hij kan niet zo denken. Hij was effe viraal aan ’t gaan natuurlijk. Nu zijn we gewoon weer aan het appen over nieuwe shit, nieuwe sounds. Ik heb morgen een sessie met die man, praten over het nieuwe album. Ik kan niet al te veel verklappen, maar we zijn gewoon weer lekker actief zoals ’t was.
De menselijke kant
Op de dag van de albumrelease, bracht Cho een bijbehorende short film uit in samenwerking met filmmaker Caio Silva, onderdeel van mediabedrijf Framez Productions. In de 21 minuten durende film zien we hoe Cho het artiestenleven en zijn rol als vader combineert, en wat voor obstakels dat met zich meebrengt. “Caio was gewoon on some: ‘Ik moet voor school nog een film inleveren om regisseur te worden.’ Hij kwam zelf met het idee om het verhaal te vertellen van een artiest die succes heeft meegemaakt. Mensen weten nooit wat er achter de schermen gebeurt en hoeveel bullshit je eigenlijk moet meemaken om bepaalde dingen te bereiken. Hij had al een paar videoclips gezien waarin ik een beetje acteerde. Ik ben van mezelf best wel laidback, of misschien een beetje gesloten. Ik praat veel in mijn muziek, maar voor de rest deel ik niet veel. Ik vond het tijd om iets meer van mezelf te laten zien. Mensen zien alleen maar clips, money, chickies en shows. Er is gewoon een real life met beef met je chick, genakt worden door matties, gewoon normale mensen shit. Mijn vriendin had nooit verwacht dat ik dit zou doen, met m’n dochtertje op YouTube en zo. Gewoon die menselijke kant, dat wilde ik laten zien.”
Op de dag van de albumrelease, bracht Cho een bijbehorende short film uit in samenwerking met filmmaker Caio Silva, onderdeel van mediabedrijf Framez Productions. In de 21 minuten durende film zien we hoe Cho het artiestenleven en zijn rol als vader combineert, en wat voor obstakels dat met zich meebrengt. “Caio was gewoon on some: ‘Ik moet voor school nog een film inleveren om regisseur te worden.’ Hij kwam zelf met het idee om het verhaal te vertellen van een artiest die succes heeft meegemaakt. Mensen weten nooit wat er achter de schermen gebeurt en hoeveel bullshit je eigenlijk moet meemaken om bepaalde dingen te bereiken. Hij had al een paar videoclips gezien waarin ik een beetje acteerde. Ik ben van mezelf best wel laidback, of misschien een beetje gesloten. Ik praat veel in mijn muziek, maar voor de rest deel ik niet veel. Ik vond het tijd om iets meer van mezelf te laten zien. Mensen zien alleen maar clips, money, chickies en shows. Er is gewoon een real life met beef met je chick, genakt worden door matties, gewoon normale mensen shit. Mijn vriendin had nooit verwacht dat ik dit zou doen, met m’n dochtertje op YouTube en zo. Gewoon die menselijke kant, dat wilde ik laten zien.”
In de film zien we Cho in gesprek gaan met Adje en Hef, die hem aanmoedigen om zijn voet op het gas te houden: “Broer, er zijn al vier iPhones uitgekomen sinds je laatste album”. Ook in real life ziet Cho ze als zijn mentoren: “Er was een periode dat ik shit maakte na Knock Knock 3, en ik was gewoon niet tevreden over die shit. De lat te hoog gelegd, of misschien was ik onzeker over wat ik maakte. Maar dan kwamen zij van: ‘Ey, faka met jou? Dit is hard man. Doe normaal, ben je gek? Wil je geen money maken? You trippin’ man.’ Gewoon echte broers, coaches. Ik had dat nodig man, gesprekken met mensen uit dezelfde scene, die een beetje hetzelfde leven hebben. Sommige mensen praten met je mee of zeggen shit, maar kunnen niet helemaal relaten. Als wij drie bij elkaar zijn of met Spanker erbij, is er altijd een serieuze sfeer van goat talk, als ik effe stoer mag doen. We zijn niet zomaar hier, en we willen dit nog even blijven doen, dus laten we de beste moves maken.”
Knock Knock 4?
Cho fans hoeven niet te treuren; het ziet er niet naar uit dat de rapper ons nog een keer jaren gaat laten wachten. Ondanks het feit dat hij ervoor koos om bij dit project een nieuwe weg in te slaan, is Cho niet van plan de Knock Knock serie bij een trilogie te laten. “Ik zeg je eerlijk; de reacties prikkelen me wel om dat weer door te trekken. Na Knock Knock 3 was ik effe klaar met die Knock Knocks. Nu we Since ‘93 hebben gedaan, is ‘t ook wel weer leuk om erop terug te gaan. Ik ga nooit stoppen; ik doe dit met te veel love. Deze shit is til I die.”
Cho fans hoeven niet te treuren; het ziet er niet naar uit dat de rapper ons nog een keer jaren gaat laten wachten. Ondanks het feit dat hij ervoor koos om bij dit project een nieuwe weg in te slaan, is Cho niet van plan de Knock Knock serie bij een trilogie te laten. “Ik zeg je eerlijk; de reacties prikkelen me wel om dat weer door te trekken. Na Knock Knock 3 was ik effe klaar met die Knock Knocks. Nu we Since ‘93 hebben gedaan, is ‘t ook wel weer leuk om erop terug te gaan. Ik ga nooit stoppen; ik doe dit met te veel love. Deze shit is til I die.”
Tekst: Sybrand | Foto's: Daniël Wolters
