Dopebwoy: Van werken in de kelder naar Forever Lit

Dat Dopebwoy een prominente plek inneemt in de Nederlandse clubscene staat buiten kijf. Als je het uitgaansleven in stapt, zijn z’n hits als Cartier en Afstand onvermijdelijk. De man ging van werken in de thuisstudio in zijn kelder, naar op het podium staan met internationaal gerenommeerde artiesten. In de tussentijd lijkt er echter een groot contrast te zijn ontstaan tussen Dopebwoy de artiest, en Jordan Jacott, zijn echte naam. We spraken de 25-jarige producerende rapper in Hotel V over zijn carrière tot nu toe, werken in het buitenland en zijn debuutalbum ‘Forever Lit’.

Doordat z'n carrière de afgelopen twee jaar op nationaal en internationaal niveau een explosieve groei doormaakte, is het makkelijk om te vergeten dat Dopebwoy begon als plaatselijke hoodstar. Zijn weg naar de top was een lange, en dat is ook gedocumenteerd. Op 17-jarige leeftijd was hij al hard aan het werk in de studio, resulterend in singles en videoclips als Beatrix met Rasskulz en Lexxxus, die destijds op lokaal niveau een leuke buzz creëerden. Dopebwoy liet het ‘swag rap’-tijdperk achter zich en in de daaropvolgende jaren spitste hij zich toe op de clubs: “Als ik heel eerlijk ben; ik ben door m’n pa clubmuziek gaan maken. Hij is dj, dus hij weet wat mensen wel en niet willen draaien” aldus Dopebwoy. Hij komt dan ook uit een erg muzikale familie. Zijn vader en hij zijn namelijk niet de enige muzikanten in het gezin: “Mijn ma was vroeger rapster. Laatst vertelde ze me dat ineens. Ze had ook shows en zo, maar m’n pa is wel echt degene die muziek in ons heeft gepompt sinds jong. Mijn broertje is 12, hij draait nu en heeft shows alles.”

Naast muziek speelde Dopebwoy in zijn jongere jaren voetbal op hoog niveau. Zijn interesse voor de sport nam echter geleidelijk af door andere afleidingen: “Het had ook te maken met de leeftijd; ik zat toen op de middelbare school. Je belandt in gangs en dan wil je ineens niet meer trainen. Ik moest 3 dagen van de week trainen en in het weekend moest ik spelen. Daarna had ik zoiets van: ‘No man, ik ga maar één keer in de week trainen.’ Daarna train je helemaal niet meer, wil je alleen wedstrijden spelen. Daarna heb je niet eens meer zin in wedstrijden. Ik zat nog een beetje in die verkenningsfase; er kwamen te veel dingen op mijn pad. Ik ging naschoolse activiteiten doen: drummen, pianoles, halfjaartje muziekopleiding gedaan. Ik merkte gewoon dat ik steeds terugkwam bij muziek. Het achtervolgde me gewoon; ik kwam er niet vanaf. Toen besefte ik dat ik er niet meer voor weg moest rennen.”

Van Jordan naar Dopebwoy
Ondanks zijn energieke voorkomen op tracks en bij performances, is Dopebwoy een vrij gereserveerd persoon. De stap van produceren naar rappen heeft hem echter uit zijn schulp laten kruipen: “Jordan was die jongen in de kelder. Dopebwoy is die jongen met grills en dure kleding, waar iedereen wat van wil. Wanneer moet ik Jordan zijn en wanneer ben ik Dopebwoy? Ik weet het soms niet meer.” Alhoewel de faam een direct gevolg is van zijn succes, blijft de omschakeling soms lastig voor hem: “Waar zit een producer? In de kelder, gewoon gesloten met zichzelf. Zo’n persoon was ik ook. Nu moet ik opeens elk weekend voor duizenden mensen optreden, foto’s maken en zo. Ik was dat niet gewend. Ik ben gewoon niet die guy. Als je me vraagt voor een foto, zeg ik soms gewoon: ‘Noh man, ik ben cool.’ Dan realiseer ik me: ‘Ze zien me niet meer als Jordan, ze zien me als Dopey.’ Dat is wennen man.”

Ongeacht het feit dat hij vrij gesloten is, staat hij naar eigen zeggen de laatste tijd wel meer open voor kritiek. Dat begon toen hij Selecta maakte: “Het was eerst alleen een hook: ‘DJ, pull up selecta’. Dat herhaalde ik de hele tijd. Toen zei m’n pa: ‘Dit is die pokoe. Met deze pokoe ga jij shows doen.’ Ik wilde de track niet eens uitbrengen. Uiteindelijk is ie gelekt en toen zag ik dat hij gewoon gelijk had. Ik was eerst heel gesloten, maar sinds die dag ben ik meer naar andere mensen gaan luisteren. Vaak hebben ze ook gelijk. Ik luister bijvoorbeeld ook meer naar matties in de auto als we naar shows gaan. Ze zeggen het gewoon als het nep is. Je moet niet met ‘yes-men’ lopen.”

Naast de ontwikkelingen in zijn persoonlijke leven, is ook zijn werkwijze in de studio niet onveranderd gebleven. Terwijl hij zijn bars vroeger uitschreef voordat hij de booth in ging, kiest hij nu voor een iets nonchalantere aanpak: “Ik heb schrijven opgegeven. Ik hoef niet elke keer 16, 32 bars te schrijven voordat ik naar de sessie ga. Ik ga gewoon op gevoel af nu. Ik sta gewoon achter de mic en als de mic zegt dat ik moet rappen over een stopcontact, dan doe ik dat gewoon. Dat is dan gewoon waar mijn vibe is op dat moment. Zo heb ik Cartier ook gemaakt man.”

Door het internationale succes kloppen er artiesten uit verschillende hoeken van de wereld aan de deur: “Wie de eerste was? Volgens mij Mert uit Duitsland. Nee, Alrima was de eerste. Het was een dj uit Frankrijk die mij op die track zette. Vanaf toen waren Alrima en ik supercool.” Naast featurings heeft Dopebwoy ook productie-placements op langverwachte projecten: “Ik heb 2 dingen voor Niska gemaakt: trap en bubbling. Toen we in die sessie kwamen had ik 2 beats klaar. Ik zei tegen m’n tourmanager: ‘Let op. Ik ga 2 beats afspelen en hij gaat beide gebruiken.’ Eerst kwam ik met een trapbeat, maar ik had er een chop in gezet want ik weet dat hij daarvan houdt. Hij vond de beat niet eens bijzonder, maar door die chop werd hij helemaal gek. Hij zei: ‘I want this one!’ Daarna heb ik die bubbling beat voor hem gedraaid; je had hem moeten zien dansen in de stu. Hij zei dat van alle Nederlandse producers waar hij mee had gezeten, ik de enige was met wie hij kon viben. We hebben 2 schetsjes gemaakt; hij wilde ze op z’n album met clips erbij alles.” Als kers op de taart heeft Dopebwoy nog een samenwerking met de Parijse afrotrap-pionier MHD op zijn album staan: Vanuit de gevangenis heeft hij wel aangegeven dat hij wil dat die track uitkomt. Daar was ik wel blij mee."

Forever Lit
Na vorig jaar 2 EP’s uitgebracht te hebben vindt Dopebwoy het nu tijd voor zijn debuutalbum. De titel ‘FOREVER LIT’ liet hij onlangs al op zijn buik tatoeëren. Hij vertelt er het volgende over: “Los van lit zijn, betekent ’t ook gewoon forever positief zijn. Forever vrij zijn, forever doen waar je hart ligt. Forever doen wat goed is voor de mensen om je heen. Voor mij ben je niet alleen lit als je een batra bestelt; je bent ook lit als je de huur betaalt voor je moeder of als je tijd spendeert met je broertje.”

Nu Dopebwoy een gevestigde naam in de scene is, wil hij met ‘Forever Lit’ vooral zijn veelzijdigheid laten zien: “Ik ga geen tape maken van 10 Cartiers of 10 Selecta’s. Dat werkt niet voor mij. Ik ben muzikaal en dat wil ik ook gewoon naar buiten brengen, maar ik twijfelde of ze dat wel van me wilden horen. Ik merk nu langzaamaan dat ze mij willen leren kennen. Daarom is de intro van het album, Geen Emotie, ook gewoon echte rapshit. Mensen zouden dat niet verwachten als intro van mijn plaat.” Dopebwoy heeft overigens niet alle producties voor zijn rekening genomen: “Ik heb er bewust voor gekozen om ook andere producers op mijn album te zetten, om meer te werken vanuit een rappers perspectief. Ik bemoei me vaak heel veel in ’t proces en dat moet ik niet doen. Anders ben ik te veel bezig met de beat. Laat mij gewoon focussen op de tekst; doe jij de beat maar. Jay-Z doet dat ook niet; hij doet gewoon zijn ding en dan is ’t klaar. Laat ik ook maar zo werken.”

Met internationale samenwerkingen, shows in het buitenland en ‘Forever Lit’, kunnen we ervan uitgaan dat Dopebwoy’s ster de komende tijd blijft rijzen. Terwijl hij zijn successen boekt, is het voor hem een uitdaging om stil te staan bij wat hij al heeft bereikt: “Mensen om me heen worden boos, omdat ik niet besef wat ik allemaal al behaald heb. Ik ben heel makkelijk. Heb ik een gouden plaat, dan wil ik platina. Ik heb al een platina plaat, nu wil ik een diamanten plaat. Zo ben ik echt. Ik moet daarmee stoppen man. Ik moet af en toe een stap terugnemen en beseffen wat ik heb. Ik heb nu een eigen huisje. Laatst zette ik mijn platen daar één voor één neer en ik zag opeens dat het er al een stuk of 25 zijn. Ik zet mezelf ook niet groot neer of zo. Je ziet me vaak gewoon alleen lopen, gewoon eenmans. Ik heb niemand nodig. Noh man, als ik het alleen moet doen, doe ik ‘t alleen."

Tekst: Sybrand | Foto's: Nelson Hillebrand