I Am Aisha for President: “Scholen moeten meer gaan werken aan talentontwikkeling"

Onlangs heeft Hillary Clinton zich kandidaat gesteld voor het presidentschap in 2016. Daarmee zou zij de eerste vrouwelijke president in de US kunnen worden. Nederland mag natuurlijk niet achterblijven. Daarom presenteren wij jullie deze week, Nederlands eerste, vrouwelijke minister-president, I Am Aisha.

Onze nieuwe minister-president moet gelijk aan de slag. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau voelen Polen en Bulgaren zich in Nederland het meest gediscrimineerd. Daarnaast werd bekend dat een meerderheid van de inbraakslachtoffers in Nederland, met een mes, knuppel of pepperspray naast hun bed slapen. En in ander nieuws, werden er op Koningsdag 15.000 Korans uitgedeeld door Moslims die de slechte beeldvorming van het geloof graag willen verbeteren. Gelukkig is het algemeen bekend dat vrouwen goed kunnen multitasken en die eigenschap zal Aisha deze week dan ook flink moeten inzetten.

Op een regenachtige dag, gaan wij op de koffie bij Aisha. De gang staat vol met schoenen en op de achtergrond staat haar nieuwe EP aan, genaamd Geisha. We komen vandaag niet voor de artiest maar voor de minister-president, dus op haar nieuwe EP zullen we nog even op moeten wachten. We beginnen met de vrijheid van meningsuiting. Een onderwerp waar de laatste tijd regelmatig over gediscussieerd wordt. Dit gebeurde ook toen bekend werd dat Charlie Hebdo een award in ontvangst zou nemen die hun inzet voor de vrijheid van meningsuiting complimenteert. “Het is een grof blad. Ze kaarten gevoelige onderwerpen aan, die van zichzelf al niet grappig zijn, hoezo zou je daar dan nog satire van willen maken?”

Het blad staat mede bekend om de spotprenten over de profeet Mohammed. Op Koningsdag deelde een groep Moslims 15.000 Korans uit. Op deze manier willen zij tegenwicht bieden aan de negatieve beeldvorming van het geloof. “Ik vind het een heel goed idee. Ik denk dat er meer nodig is dan de Koran, om die cultuur en dat geloof te begrijpen, maar het is een prima begin en een goed gebaar.”

Aisha vindt het dan ook jammer dat ze geen Koran heeft weten te bemachtigen. Helaas voor deze minister-president, zit lezen er de komende week niet in. Aisha wilt dat de samenleving in Nederland weer uit saamhorigheid bestaat, zoals het vroeger was. Volgens de zangeres is alles veranderd en is ons land agressiever. Maar, als ik haar vertel over het onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau waaruit is gebleken dat Polen en Bulgaren zich hier gediscrimineerd voelen, kijkt ze daar van op. “Echt? Volgens mij gaat Mr. Polska wel lekker! Ik zou in wijkcentra een informatieavond organiseren met als onderwerp de verschillen van onze culturen. Misschien zien mensen dan in, dat we niet zo veel van elkaar verschillen.”

Aisha kijkt wel van meer dingen op. Ik vertel haar over de gebeurtenissen in Indonesië. Acht criminelen met verschillende drugsdelicten achter hun naam, kregen daar vorige week de doodstraf door middel van een vuurpeloton voor. De verschillende landen waar de gevangenen vandaan kwamen, probeerden al die tijd te onderhandelen over hun straf. “De doodstraf door middel van een vuurpeloton? Gebeurt dat nog in 2015? Ik zou in ieder geval wereldaandacht zoeken voor het probleem. Een afspraak maken met de hoofden van dat land om gezamenlijk zo’n wet aan te passen. Als zij niet bereid zijn om erover te praten, zou ik oorlog met ze voeren. Tegelijkertijd denk ik, als je drugs smokkelt naar zo’n land en je weet welke straf daar op staat, waarom doe je het dan? Het is Russisch roulette spelen met je leven.”

Ook hier in Nederland spelen veel inbraakslachtoffers Russisch roulette met hun leven. Er is bekend geworden dat een meerderheid van hen met een mes, knuppel of pepperspray naast hun bed slaapt. “Als je voelt dat je leven wordt bedreigd, dan zou ik vooral niets doen. Met een mes of knuppel naast je bed, breng je jezelf alleen maar meer in gevaar. Het is 2015, ik raad een pistool aan. Beveilig je huis beter. Ik zou als minister-president een extra buurtwacht laten patrouilleren, zodat mensen zich veiliger voelen.”

Er is, zoals je leest, alweer een heleboel te doen. We maken het wat compacter en vragen wat voor ontwikkelingen de samenleving heeft meegemaakt, en wat zo snel mogelijk weer moet veranderen. “Ten eerste is iedereen genakt toen de euro kwam. Daarvoor hadden we het volgens mij allemaal iets beter. Mensen die het tien jaar geleden nog net aan redde, moeten nu naar de voedselbank. Ik weet nog dat de euro net kwam. Vodafone belde mij toen en vroeg waarom ik mijn telefoon niet meer opwaardeerde. Ik zei dat dit door de euro kwam en zij begrepen mij meteen. Als ik minister-president zou zijn, dan zou ik de gulden gelijk weer invoeren.”

Niet alleen moet de gulden zo snel mogelijk terug. Er mag ook niet meer gekort worden in de zorg, wat nu nog flink gebeurt. “Werken in de thuiszorg is niet een paar ramen lappen of stofzuigen. Het gaat erom dat die mensen eenzaam zijn en hun ei graag kwijt willen of gewoon wat gezelligheid. Mensen gaan eerder dood door eenzaamheid.” Ook mag er niet gekort worden op de scholen. De theater- en toneelscholen, mogen van onze leider in spe, dan ook stukken goedkoper en er moet meer aandacht worden gegeven aan het individuele kind. “Scholen moeten meer gaan werken aan talentontwikkeling. Per kind kijken wat er uit te halen valt. Het moet doelgerichter.”

Ook de saamhorigheid in de samenleving, moet van deze minister-president weer terugkeren. “Alles is agressiever. Vroeger groetten mensen elkaar nog op straat, alles is nu een stuk stijver. Iedereen leeft in een matrix met zichzelf. Mijn eerste oproep zou dan ook zijn om meer rekening te houden met een ander. Toen mijn moeder, voordat ze bekend werd met de popgroep Mai Tai, naar de slager ging en vroeg of het op een bonnetje gezet kon worden en ze het aan het einde van de week kon betalen, dan kon dat ook gewoon. Die dingen kunnen nu niet meer. Ik zou saamhorigheid oproepen. Begin bij je naasten, in de wijk, bij de buren, bij het dichtstbijzijnde winkelcentrum, als iedereen dat doet in zijn eigen wijk, groeit het vanzelf uit.”

Tekst: Charisa Chotoe