Vic9: "Er hoeft maar één ding fout te gaan en je zit jarenlang"
jun 03 2019, 16:34 • Nieuws
“Hadden niets, pakken keys en die deuren gaan nu open” is een line uit de allereerste track van Vic9, een naam die belletjes doet rinkelen op straat en eveneens in de rapgame. De lyric is tekenend voor het verhaal van de beruchte rapper uit Hoogvliet, die recentelijk zijn debuutalbum ‘Bloed’ naar buiten bracht. Ripdeals, racen en shootouts; niks is te gek wanneer je naar Vics tunes luistert. Inmiddels heeft hij zich van de bodem op kunnen werken naar een gevestigde naam in de scene. Hoe die bodem eruitzag en hoe hij eruit klom, besprak hij met ons in de Avalon-studio.
Dagenlang zonder eten
Er hing tot voor kort een aura van mysterie rondom Vic9, dat door verschillende factoren ontstond: het feit dat hij nooit zijn hele gezicht laat zien op camera, zijn vermeende criminele verleden en beef met Rotterdamse rappers. Daarnaast kwam Vic vanuit het niets; zonder enige naamsbekendheid verscheen hij op tracks met grote namen, zoals Sevn Alias en Kempi. We maakten pas kennis met de persoon achter de muziek toen hij besloot zijn verhaal te doen. Zo kwamen we te weten dat hij opgroeide onder streng beleid van zijn stiefvader, die zijn gezin hardhandig onder de knoet hield. Vic beschreef situaties waarin hij 3 dagen lang niet mocht eten als straf, waarbij zijn mond grondig werd gecontroleerd bij thuiskomst. Het dwong hem ertoe buiten voedsel te stelen; hij kon pas naar huis als hij zijn mond goed had gespoeld. Zelf kenmerkt Vic zijn thuissituatie als een ‘bootcamp’, die ertoe leidde dat hij zijn opgekropte agressie op straat ging uiten.
Er hing tot voor kort een aura van mysterie rondom Vic9, dat door verschillende factoren ontstond: het feit dat hij nooit zijn hele gezicht laat zien op camera, zijn vermeende criminele verleden en beef met Rotterdamse rappers. Daarnaast kwam Vic vanuit het niets; zonder enige naamsbekendheid verscheen hij op tracks met grote namen, zoals Sevn Alias en Kempi. We maakten pas kennis met de persoon achter de muziek toen hij besloot zijn verhaal te doen. Zo kwamen we te weten dat hij opgroeide onder streng beleid van zijn stiefvader, die zijn gezin hardhandig onder de knoet hield. Vic beschreef situaties waarin hij 3 dagen lang niet mocht eten als straf, waarbij zijn mond grondig werd gecontroleerd bij thuiskomst. Het dwong hem ertoe buiten voedsel te stelen; hij kon pas naar huis als hij zijn mond goed had gespoeld. Zelf kenmerkt Vic zijn thuissituatie als een ‘bootcamp’, die ertoe leidde dat hij zijn opgekropte agressie op straat ging uiten.
“Veel van die boys weten niet eens van m’n jeugd, die zeggen me nu pas: ‘Faka? Had je zo’n strenge jeugd?’ Ik ben niet iemand die daar graag over praat of dat aan de hoogste boom hangt. Ik wilde het er in een keer uit hebben” zegt Vic, terwijl hij rustig aan zijn assi hijst. Erg verbaasd zullen die boys niet geweest zijn; in zijn jongere jaren stond Vic in Hoogvliet al bekend als ‘t heethoofd van de buurt.
MSN-battles
De voorliefde voor hiphop begon op jonge leeftijd: “Sinds ik klein was schreef ik al rapteksten. Nummers van Joe Budden, Marques Houston en 112 kon ik van A tot Z meerappen in ’t Engels. In groep 7 was er een SKVR-les en toen kwam er een rapper langs om een workshop te geven. Zo’n dikke rapper uit Rotterdam. Ik weet niet eens meer hoe hij heet. We moesten een rap schrijven en binnen 3 seconden had ik een line voor die man: ‘Reteketet, je bent een beetje vet/ dus ga naar Beter Bed’. Iedereen ging helemaal brokko.” Een paar jaartjes later belandde Vic in een onorthodoxe rapbattle tegen een bekende tegenstander: “Op de middelbare school spitte ik nog steeds, beetje freestylen en zo. Qucee zat ook bij mij op school. Hij rapte ook. Mensen wilden ons tegen elkaar horen battlen. Eindstand werd ik in een MSN-gesprek gegooid met Qucee, moesten we tegen elkaar rappen op MSN. Lines heen en weer, elkaar props geven.” Kleine wereld.
De voorliefde voor hiphop begon op jonge leeftijd: “Sinds ik klein was schreef ik al rapteksten. Nummers van Joe Budden, Marques Houston en 112 kon ik van A tot Z meerappen in ’t Engels. In groep 7 was er een SKVR-les en toen kwam er een rapper langs om een workshop te geven. Zo’n dikke rapper uit Rotterdam. Ik weet niet eens meer hoe hij heet. We moesten een rap schrijven en binnen 3 seconden had ik een line voor die man: ‘Reteketet, je bent een beetje vet/ dus ga naar Beter Bed’. Iedereen ging helemaal brokko.” Een paar jaartjes later belandde Vic in een onorthodoxe rapbattle tegen een bekende tegenstander: “Op de middelbare school spitte ik nog steeds, beetje freestylen en zo. Qucee zat ook bij mij op school. Hij rapte ook. Mensen wilden ons tegen elkaar horen battlen. Eindstand werd ik in een MSN-gesprek gegooid met Qucee, moesten we tegen elkaar rappen op MSN. Lines heen en weer, elkaar props geven.” Kleine wereld.
Rijden zonder rijbewijs
Toen Vics stiefvader kwam te overlijden in een hoge-snelheidsachtervolging met de politie, werd hij genoodzaakt om brood op de plank te brengen voor zijn gezin. Rap belandde op dat moment op de achtergrond: “Toen heb ik rap echt laten varen. Aan de ene kant was Hef toen ook gaande; hij had net z’n album gedropt. Ik ging in Eindhoven hosselen, leerde Kempi kennen. Ik zag toen dat hij goed kon leven, omdat hij ook gewoon z’n ding deed op straat. Daarom kan Kempi gewoon goed leven, snap je? Het is niet dat muziek hem zo goed betaalt dat hij verder niks hoeft te doen. Ik kende toen al die bekende artiesten en ik zag dat ze dingen op straat moesten doen om op hun standaard te kunnen leven. Voor mij was ’t het toen nog niet waard om mijn gezicht te verbranden (gezichtsbekendheid te krijgen, red.); ik bleef liever onbekend om mijn geld op straat te pakken. Tegenwoordig is mijn gezicht al half verbrand, ik zeg je eerlijk.”
Toen Vics stiefvader kwam te overlijden in een hoge-snelheidsachtervolging met de politie, werd hij genoodzaakt om brood op de plank te brengen voor zijn gezin. Rap belandde op dat moment op de achtergrond: “Toen heb ik rap echt laten varen. Aan de ene kant was Hef toen ook gaande; hij had net z’n album gedropt. Ik ging in Eindhoven hosselen, leerde Kempi kennen. Ik zag toen dat hij goed kon leven, omdat hij ook gewoon z’n ding deed op straat. Daarom kan Kempi gewoon goed leven, snap je? Het is niet dat muziek hem zo goed betaalt dat hij verder niks hoeft te doen. Ik kende toen al die bekende artiesten en ik zag dat ze dingen op straat moesten doen om op hun standaard te kunnen leven. Voor mij was ’t het toen nog niet waard om mijn gezicht te verbranden (gezichtsbekendheid te krijgen, red.); ik bleef liever onbekend om mijn geld op straat te pakken. Tegenwoordig is mijn gezicht al half verbrand, ik zeg je eerlijk.”
Zijn activiteiten op straat zorgden ervoor dat Vic wat stabieler in zijn schoenen kwam te staan. Buiten deed hij veel waardevolle contacten op, die later van pas zouden komen: “Met Stunt (Jairzinho, red.) had ik gewoon een beetje geld verdiend. Hij wist al dat ik soldaat ben. Hij begon toen met Rotterdam Airlines. Sevn kwam daar al vroeg. Kevin ken ik gewoon van die boys buiten. In die tijd had ik niet eens een rijbewijs, maar ik was wel altijd degene die de dikste auto’s had. Nieuwste C-klasse, paarse lichten; niemand begreep niks. Als die boys shows hadden, kwamen ze me vaak checken om ze te brengen.”
Breekijzer
Het balletje begon pas echt te rollen toen Vic zijn plek in de rapgame begon toe te eigenen: “Bijvoorbeeld 'All Eyez On Us' (soundtrackalbum rondom Tupacs biografische film, i.s.m. Sevn Alias, Kempi, Josylvio, Kevin, Rocks, Latifah en Vic9). Ik sta op de cover. Heb je dat gezien? Bro, ik was niet eens uitgenodigd voor dat schrijverskamp. Ik noemde mezelf breekijzer in die tijd. Ik was gewoon toevallig daar omdat ik Kevin en Sevn bracht. Mensen waren daar aan ’t rappen; broer, ik kan ook rappen. Ik zei: ‘Ey! Laat me opnemen!’ Ik spit gewoon op 3/4 pokoes. Zo heb ik mezelf gewoon op die tape geforceerd. Uiteindelijk vonden ze ’t gewoon hard, hebben ze ’t laten staan en me gebeld: ‘Hoe zit ’t met je management, waar ben je getekend?’ Toen zei ik ze pas dat ik niemand had. ‘Hé? Zit je niet bij Airlines?’ Nee man, ik zit niet bij Airlines. Toen ging het balletje rollen; ik kon overal tekenen.”
Het balletje begon pas echt te rollen toen Vic zijn plek in de rapgame begon toe te eigenen: “Bijvoorbeeld 'All Eyez On Us' (soundtrackalbum rondom Tupacs biografische film, i.s.m. Sevn Alias, Kempi, Josylvio, Kevin, Rocks, Latifah en Vic9). Ik sta op de cover. Heb je dat gezien? Bro, ik was niet eens uitgenodigd voor dat schrijverskamp. Ik noemde mezelf breekijzer in die tijd. Ik was gewoon toevallig daar omdat ik Kevin en Sevn bracht. Mensen waren daar aan ’t rappen; broer, ik kan ook rappen. Ik zei: ‘Ey! Laat me opnemen!’ Ik spit gewoon op 3/4 pokoes. Zo heb ik mezelf gewoon op die tape geforceerd. Uiteindelijk vonden ze ’t gewoon hard, hebben ze ’t laten staan en me gebeld: ‘Hoe zit ’t met je management, waar ben je getekend?’ Toen zei ik ze pas dat ik niemand had. ‘Hé? Zit je niet bij Airlines?’ Nee man, ik zit niet bij Airlines. Toen ging het balletje rollen; ik kon overal tekenen.”
Bloed
Na zijn bijdrage aan het ‘All Eyez On Us’ project dropte Vic in 2017 zijn debuut-EP '9' bij Top Notch, gevolgd door de '92:29' EP in 2018. Met behulp van gastbijdrages van grote namen maakten steeds meer mensen kennis met Vic9's rauwe sound. Het meest trots is hij echter op zijn debuutalbum ‘Bloed’, dat afgelopen april uitkwam: “Vergelijk mijn nieuwste album maar met m’n eerste EP. Die eerste EP bestaat uit de eerste 9 nummers die ik ooit in mijn leven heb opgenomen. Niet 10, niet 11; ik heb 9 nummers gemaakt en alle 9 zijn uitgekomen. Je hoort de ontwikkeling op ‘Bloed’. Je hoort ’t ook aan mijn stemgebruik: dat ik verschillende stemmen gebruik, dat ik andere flows heb. Het zit kwalitatief veel beter in elkaar.”
Na zijn bijdrage aan het ‘All Eyez On Us’ project dropte Vic in 2017 zijn debuut-EP '9' bij Top Notch, gevolgd door de '92:29' EP in 2018. Met behulp van gastbijdrages van grote namen maakten steeds meer mensen kennis met Vic9's rauwe sound. Het meest trots is hij echter op zijn debuutalbum ‘Bloed’, dat afgelopen april uitkwam: “Vergelijk mijn nieuwste album maar met m’n eerste EP. Die eerste EP bestaat uit de eerste 9 nummers die ik ooit in mijn leven heb opgenomen. Niet 10, niet 11; ik heb 9 nummers gemaakt en alle 9 zijn uitgekomen. Je hoort de ontwikkeling op ‘Bloed’. Je hoort ’t ook aan mijn stemgebruik: dat ik verschillende stemmen gebruik, dat ik andere flows heb. Het zit kwalitatief veel beter in elkaar.”
De titel van het project werd geïnspireerd op de dualiteit van Vics karakter; aan de ene kant is hij bereid bloed te vergieten wanneer iets of iemand hem in de weg zit, aan de andere kant is hij een familieman die alles voor zijn bloed doet. In 2017 werd Vic vader van zijn dochtertje, die onlangs 2 is geworden. In zekere zin gaat het vaderschap dus hand in hand met zijn rapcarrière: “Dat deed ik bewust; ik begon rap serieus te nemen voor mijn kleine. Toen ik buiten kwam vanuit Alphen, zag ik hoe Sevn en Kevin raar geblowd waren. M’n vrouwtje was in verwachting, dus ik vond het tijd om witgeld te gaan verdienen, legacy achter te laten voor m’n kleine. De straat brengt altijd risico’s met zich mee. Ik ben zelf mijn vader kwijtgeraakt op jonge leeftijd, dus ik wil niet dat mijn dochtertje hetzelfde gaat meemaken, of dat ze haar vader lang moet missen door een celstraf van tientallen jaren. Dat is het circuit waar ik in zat. Er hoeft maar één ding fout te gaan, en je zit jaren lang. Veel van mijn vrienden zitten voor moord en zo, liquidaties. Mijn dochtertje is mijn drijfveer.”
Op de albumcover zien we Vic, die zijn gezicht verschuilt achter die van zijn dochtertje. Kritiek op het feit dat zijn dochtertje herkenbaar in beeld komt, laat hem koud: “Ik krijg veel reacties op het feit dat ik het gezicht van m’n dochtertje laat zien. Ik ken veel mensen in de onderwereld. Niet zomaar mensen van de straat, maar de échte onderwereld. Geen kruimeldiefjes. Ik heb in mijn leven nog nooit gezien dat iemands kind iets werd aangedaan om de ouders aan te pakken. Dat gebeurt niet bro. Het enige wat zou kunnen gebeuren, is dat ik toevallig mijn dochtertje in mijn armen heb als ze mij op staan te wachten. Dat zou een moment kunnen zijn dat het toevallig zou kunnen gebeuren, maar dat heeft dan niks te maken met of ik mijn dochtertje d’r gezicht laat zien ja of nee.”
Blijf-van-mijn-lijf-huis
Er is niets wat je kijk op de rol die je ouders in je leven hebben gespeeld in perspectief kan zetten als het krijgen van een kind. Ondanks de gewelddadigheid van zijn stiefvader, heeft Vic zijn turbulente jeugd een plekje kunnen geven. “Ik neem mijn moeder niks kwalijk. We hebben veel meegemaakt. Ik heb ook maar een klein deel van m’n jeugd verteld, niet te uitgebreid. Die dingen zijn te heftig voor mensen. Weet je wat het is? Ik heb het van dichtbij meegemaakt. Ik heb gezien dat vrouwen echt gevangen kunnen komen te zitten in zo’n relatie. Ze zijn bang, weten niet wat ze moeten doen en krijgen geen hulp van buitenaf. Ik ben twee keer met mijn moeder en mijn broer naar een blijf-van-mijn-lijf-huis geweest, helemaal aan de andere kant van Nederland. Snap je broer? Uiteindelijk vond mijn stiefvader ons toch, op een of andere manier. Opeens kwam ie ons ophalen in Haarlem. We liepen in de stad en we zagen hem opeens. Geen idee hoe hij wist waar we waren. Mijn ma heeft ook vaak genoeg ertussen gestaan, maar ik wil niet alles aanhalen daarin. Er zijn veel meer dingen gebeurd dan wat ik heb verteld. Het is niet dat ik een verhaaltje ophang om sympathie te krijgen of om zielig te doen; ik geef gewoon een korte samenvatting zodat mensen begrijpen waar ik vandaan kom.”
Er is niets wat je kijk op de rol die je ouders in je leven hebben gespeeld in perspectief kan zetten als het krijgen van een kind. Ondanks de gewelddadigheid van zijn stiefvader, heeft Vic zijn turbulente jeugd een plekje kunnen geven. “Ik neem mijn moeder niks kwalijk. We hebben veel meegemaakt. Ik heb ook maar een klein deel van m’n jeugd verteld, niet te uitgebreid. Die dingen zijn te heftig voor mensen. Weet je wat het is? Ik heb het van dichtbij meegemaakt. Ik heb gezien dat vrouwen echt gevangen kunnen komen te zitten in zo’n relatie. Ze zijn bang, weten niet wat ze moeten doen en krijgen geen hulp van buitenaf. Ik ben twee keer met mijn moeder en mijn broer naar een blijf-van-mijn-lijf-huis geweest, helemaal aan de andere kant van Nederland. Snap je broer? Uiteindelijk vond mijn stiefvader ons toch, op een of andere manier. Opeens kwam ie ons ophalen in Haarlem. We liepen in de stad en we zagen hem opeens. Geen idee hoe hij wist waar we waren. Mijn ma heeft ook vaak genoeg ertussen gestaan, maar ik wil niet alles aanhalen daarin. Er zijn veel meer dingen gebeurd dan wat ik heb verteld. Het is niet dat ik een verhaaltje ophang om sympathie te krijgen of om zielig te doen; ik geef gewoon een korte samenvatting zodat mensen begrijpen waar ik vandaan kom.”
We hebben de afgelopen tijd een beeld kunnen krijgen van Vics karakter, maar veel blijft vooralsnog onbesproken. Waarschijnlijk is dat maar beter ook; lang niet alles uit zijn levensverhaal is geschikt gespreksmateriaal voor de media. Daarvoor zul je zijn muziek in moeten duiken.
Tekst: Sybrand | Foto's: Nelson Hillebrand
